หลังจากหยุดเขียนบล็อกมาร่วมปีเศษ ด้วยหลาย ๆ เรื่อง ที่หมดกะจิตกะใจในการทำอะไรต่อมิอะไร ปล่อยชีวิตเรื่อยเปื่อยมาสักพักใหญ่ เพราะยอดขายสินค้าที่ขายในไทยนั้นลดลงเรื่อย ๆ จนเงินเก็บที่มีแทบจะไม่เหลือ ดิ้นขยายสินค้าหาสินค้ามาขายเพิ่ม ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา จมทุนไปไม่ใช่น้อย ทองที่มีก็ขายจนหมด เพื่อนำเงินมาใช้จ่ายประทังชีวิตให้รอดไปในแต่ละวัน แต่ละเดือนซึ่งมีรายจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเช่าที่พักอาศัย ฯลฯ รู้ว่าการขายของกินนั้นสามารถมีรายรับในทุกวัน แต่ครั้นจะให้ไปขายของกินก็ต้องยอมรับว่าตัวเองทำไม่เป็น ทำไม่ได้ เพราะไม่ถนัดเลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่เห็นและรู้ว่าการขายของกินนั้น ยังสามารถประคองชีวิตได้จากรายรับที่เข้าในแต่ละวันแน่ ๆ
ในช่วงที่ไม่อยากดิ้นรนอะไรมากนัก ได้ลองนั่งคิดทบทวนความถนัดของตัวเอง แล้วคิดว่าเราจะหาเงินจากทางไหนได้บ้าง เลยนั่งเขียนออกมาเป็นข้อ ๆ โดยข้ามความชอบความรักในงานทิ้งไปเลย โดยส่วนตัวชอบขายของแบบมีหน้าร้าน ได้รับเงินสดทุกวัน แต่ปัจจุบันคงจะยากไปสำหรับผมแล้ว ด้วยปัจจัยหลายอย่าง เช่น เงินทุนสำรอง ตลาดนัดปิด สู้ค่าที่ในห้างฯ ไม่ไหว คนนิยมสั่งผ่านออนไลน์ บลา บลา ไม่ใช่ข้ออ้างนะครับ แต่ก็เห็น ๆ กันอยู่ในสถานการณ์ COVID-19 ช่วง 2 ปีนี้ ทุกอย่างทุกธุรกิจเริ่มถูกปรับเปลี่ยนเป็น Digital Tranformation กันหมด
การได้จมอยู่กับความคิดตัวเองเรื่องงานออนไลน์ที่จะเป็นแหล่งที่มาของรายได้ที่มาจากความถนัดนั้น สนุกในจินตนาการ แต่ซับซ้อนเมื่อลงมือปฏิบัติ โปรเจกงานออนไลน์ที่เคยทำมาก่อน เช่น Dropship, Affiliate Marketing, etc. เป็นเพียงแค่อยากลองทำ…ทดลองทำ… ไม่จริงจังมากนัก เพื่อดูว่าสร้างรายได้ได้ไหมแค่นั้นเลย แล้วพอมียอดออเดอร์มาก็หยุดพัฒนาและไม่ทำต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยเหตุเพราะยังขายสินค้าในไทยมีเงินเข้าเกือบทุกวัน เหนื่อยแพคของ ออกไปส่งแค่นั้นเอง จนมาเมื่อกลางปีที่แล้ว รายรับลดลงเกินกว่าครึ่งของรายจ่าย ไม่ครอบคลุมรายจ่าย (ต้องเอาเงินเก็บออกมาใช้จนถึงปัจจุบันตอนนี้)
และแล้วเมื่อปลายปีที่แล้ว (2563) โปรเจกงานออนไลน์ที่เคยทำไว้ก็ถูกรื้อออกมาทั้งหมด ซึ่งมีใน Lists ดังนี้
ในขณะที่นั่งเขียนลิลส์ Make Money Online ต่าง ๆ นานาที่เคยทำออกมา พร้อมวิเคราะห์ความผิดพลาดของตัวเอง ก็เริ่มเขียนเป้าหมายใหม่ที่ชัดเจนขึ้น และขอใช้เวลา 2-3 เดือน สำหรับการศึกษาทบทวนความรู้ใหม่อีกครั้ง ในช่วงเดือนมกราคม 64 ถึงมีนาคม 64 พร้อมบอกกลับตัวเองว่า เราคงต้องโฟกัสเป็นเรื่อง ๆ ก่อน ลงมือทำทีละอย่าง ดังคำที่ว่า กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง เพราะทำอะไรหลายอย่างพร้อมกัน มันมักจะไม่ได้ดีสักอย่าง ค่อย ๆ ลงมือทำทุกวันทีละนิด ๆ สม่ำเสมอ แค่ไม่หยุดเป็นพอ ฐานปีระมิดกว้างใหญ่ สร้างนานที่สุด แต่เมื่อสร้างฐานที่มั่นคงสำเร็จแล้ว ชั้นฐานต่อ ๆ ไป ก็จะยิ่งสร้างง่ายขึ้นตามไปด้วย อาศัยความเพียรและการแก้ปัญหาในชั้นต่อ ๆ ไป
งานแรกที่ตั้งใจจะลงมือทำก่อนก็คือ การทำหนังสือ Low Content ลงขายใน Amazon เริ่มลงมือทำเมื่อตอนต้นเดือนเมษายน 64 จนถึงวันนี้ก็ยังทำอยู่แทบไม่ได้หยุด ก็มีหยุดบ้างบางวัน นั่งดูซีรีย์พักผ่อน พยายามลงให้ได้วันละ 2-3 เล่ม ตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุดและทำให้ดีขึ้นในวันถัดไปแค่นั้นพอ
ช่วง 2-3 เดือนที่โฟกัสทำหนังสือลงขายบนแอมะซอนอย่างเดียว ยอดขายก็ขยับขึ้นในทุกเดือน และกำลังจะขยายตลาดต่อไป โดยเริ่มจากทำเว็บไซต์แล้วนำหนังสือที่เราออกแบบมาลงจำหน่ายผ่านเว็บไซต์เอง โดยลิงค์จะส่งลูกค้าไปซื้อจากแอมะซอนเลย ซึ่งแน่นอนว่าลิงค์ที่จะส่งลูกค้าไปซื้อเป็น Aff. links นั่นหล่ะ โดยหวังค่าคอมมิสชั่นอีกต่อนึง ไม่ว่าลูกค้าจะซื้อหนังสือเรา ซื้อหนังสือคนอื่น หรือซื้อสินค้าใด ๆ บนแอมะซอน เราก็จะได้รับค่าคอมมิสชั่นนั่นเอง
เริ่มงานที่สอง (ต้นเดือนมิถุนายน 64) – ในขณะที่นั่งทำเว็บไซต์เพื่อเอาหนังสือมาลงขายนั่น ในใจแว็บนึงก็คิดแต่เรื่องหาเงินจากการติดโฆษณา เมื่อดีไซน์เว็บไซต์หนังสือเรียบร้อย เหลือแต่ลงสินค้า ก็รีบเข้าเว็บที่เคยติดแอดไว้ ปรับ code ของ google นิดหน่อย และเขียนแผนจะทำ Content ต่อ เพราะใน 1 วันยังมีเวลาเหลือ โดยช่วงเช้าถึงเที่ยงจะทำหนังสือพร้อมลงใน amazon เลย จะได้ 1-2 เล่ม (เริ่มนั่งหน้าคอม 9 โมงเช้า) เริ่มทำคล่องขึ้นมากแล้ว จากเมื่อก่อนได้วันละเล่มเอง เพราะไม่เก่งด้านการออกแบบ ตกช่วงบ่ายก็ว่าง ๆ นอนบ้างพักสายตา(ในบางวัน) เพราะปวดตา ปวดหลังมาก หลังจากปรับ code ไปไม่นานนัก ยอดคลิกก็กลับมา สเต็ปต่อไปก็คงสร้างเว็บ Content คุณภาพขึ้นมาสักเว็บเป็นเว็บหลัก เพื่อจะได้เป็นรายได้อีกทาง มานั่งคำนวณเวลาสำหรับใส่เนื้อหาน่าจะประมาณ ½ – 1 ชั่วโมง ซึ่งพอจะมีเวลาทำได้อยู่บ้าง วันละ 1 บทความ
แผนงานที่สาม – กำลังจะคืนชีพให้กลับเว็บไซต์ ที่จะทำ Dropship 2 เว็บ ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนของการเขียนแผนงานอยู่ ว่าจะไปแนวทางไหนดี และจะพอแบ่งเวลามาทำได้มากน้อยแค่ไหน.. ส่วนงานอื่น ๆ 4 5 6 คงต้องพักอีกสักพัก…
ตอนนี้อยากโฟกัสไปที่งานแรก เพื่อให้รายได้พอไปได้ก่อน อย่างน้อย ๆ สัก $300 USD/เดือน พร้อมกับแบ่งเวลาทำเรื่องเว็บขายหนังสือด้วย ซึ่งรายได้จาก Aff. ยังคงไม่ได้รวมไว้กับรายได้จากการขายหนังสือบนแอมะซอน (ไม่ได้คาดหวังค่าคอมมิสชั่น) เมื่อยอดขายหนังสือใกล้เป้าหมาย วันนั้นคงได้แบ่งเวลาไปเริ่มทำ Dropship แล้ว ส่วนยอดคลิกจาก adsense ก็ไม่ได้คาดหวังเช่นกัน ถือว่าถ้ามียอดเข้าก็เป็นค่าขนม…
อืม…รู้สึกดีที่ได้กลับมาเขียนบล็อกอีกครั้ง ได้บันทึกเรื่องราวประสบการณ์ไว้อ่านเอง เมื่อวันนึงที่เวลามันล่วงเลยพอกลับมาอ่าน เรากำลังคิดอะไร และทำอะไรไปแล้วบ้างในช่วงเวลานั้น ๆ เหมือนได้มองย้อนดูตัวเองในอดีต แล้วนำไปปรับปรุงช่วงปัจจุบันขณะ ในตอนนั้น รักนายว่ะ บอย นายมันโคตรอึด โคตรทน ไม่ง้อใคร ไม่เอ่ยปากให้ใครช่วยเหลือยามทุกข์ขนาดนี้ ข้าวไข่เจียว ข้าวไข่ต้ม บะหมี่กึ่งสำเร็จมากี่มื้อแล้วว่ะ รอรายได้จากที่นายสร้างงานไว้นะโว้ย อย่าเพิ่งป่วย ไว้โอนเงินจาก payoneer มาแล้ว เราไปกินบุฟเฟตหมูกะทะกัน.. (เวลาเขียน 12:42 น. – 15:26 น.)
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว