เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะปิดโน้ตบุ๊ค ใจหนึ่งก็อยากเข้านอน อีกใจก็อยากเขียนบล็อก เพราะไม่ได้เขียนนานมากแล้ว เลยตัดสินใจถ่ายภาพ “ต้นมะพร้าวทะเลทราย” ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานมาเป็นภาพประกอบเรื่องเล่าในการเขียนบล็อกครั้งนี้ซะเลย แต่ผมดันไปแต่งภาพให้มันเป็นขอบขาวซะเนี๊ย ลืมไปว่า background ของเว็บก็ขาว เลยทำให้ภาพดูกว้างๆ ลอยๆ ชอบกล จริงๆ ภาพผมสวยนะ ยอตัวเอง ฮ่าฮ่า
ทำไมต้องถ่ายภาพ “ต้นมะพร้าวทะเลทราย” มาประกอบด้วย?
เดือนนี้เป็นเดือนเกิดผมเองแหล่ะ แล้วบังเอิญได้ไปเจอเจ้า “ต้นมะพร้าวทะเลทราย” ที่ตลาดต้นไม้สวนจตุจักร บอกตามตรงผมไม่เคยเห็นเจ้าต้นมะพร้าวทะเลทรายมาก่อน เพราะปกติสนใจแต่พืชกินแมลง ราคาไม่แพงมาก เลยซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองในปีนี้ เอามาวางบนโต๊ะทำงาน ดูแล้วก็เกิดปรัชญาในชีวิตดี นั่นคือ ความรู้ที่เกิดจากเรื่องจริง
ปรัชญาที่ว่าเกิดขึ้นอย่างไร?
ตั้งแต่ผมได้เจ้าตูดใหญ่ (ผมตั้งชื่อให้ต้นมะพร้าวทะเลทราย) มาวางบนโต๊ะ เราก็มองมันทุกวัน มันจะมองเรากลับมาด้วยรึป่าว ไม่รู้เหมือนกัน แต่ในขณะที่มองดูตอนที่เรารู้สึกสับสน เบื่อ เหงา กังวล และอาจมีอาการอย่างอื่นร่วมด้วย (เออ… ตกลงเป็นไรว่ะ??) ผมได้นั่งคิดว่าเจ้าตูดใหญ่ มันอยู่ได้อย่างไรโดยสามารถขาดน้ำได้หลายๆ วัน หากเป็นต้นไม้ธรรมดา โดนแดด โดนลมหลายๆวัน ไม่ได้รับการรดน้ำก็มีโอกาสที่จะเหี่ยวเซาและตายลงได้ นั่งดูเจ้าตูดใหญ่สักพัก ผมก็ถึงบางอ้อด้วยหนึ่งขณะจิต ที่ว่าเจ้าตูดใหญ่ ทำไมถึงตูดใหญ่? เพราะมันเก็บน้ำไว้ใช้ในตัวของมันเองให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิตของมันได้ ผมเลยมานั่งคิดๆ นะ ว่าทำไมคนไทยจึงมีรายได้ไม่เพียงพอต่อการดำรงเลี้ยงชีพในปัจุบันเยอะนัก อาจเป็นเพราะขาดการเก็บออมเงิน เหมือนที่เจ้าตูดใหญ่เก็บออมน้ำไว้ใช้แน่ๆ
ในทุกๆ เช้า เมื่อผมกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะแล้วจ้องมองเจ้าตูดใหญ่ ผมดีใจนะที่มีมัน มันคอยเตือนให้ผมประหยัด รู้จักใช้จ่าย เก็บออม และพยายามหามาเติมกลับเข้าไปเสมอๆ มากบ้าง น้อยบ้าง ไม่เป็นไร เงินจำเป็น แต่ไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดต่อการยังชีพ ความสุขหาได้จากใจ และเงินซื้อความสุขที่แท้จริงไม่ได้
ก่อนนอนคืนนี้ ตีหนึ่ง สิบสองนาที วันที่ สิบสาม เดือนเก้า ธรรมะสวัสดี…. ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ zzZZ
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว