โดยปกติผมเองใช้จักรยานเป็นยานพาหนะทุกวัน เนื่องด้วยไม่มีรถยนต์ใช้ เพราะรู้สึกว่าชีวิตไม่พร้อมที่จะมีมันก็เท่านั้น ขี้เกียจหาเงินเติมน้ำมัน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องทำธุระแถวสวนจตุจักร ตื่นเช้ามาก็ทำธุระส่วนตัว หาข้าวกินเสร็จก็จัดแจงตรวจสภาพรถจักรยาน เต็มลมยางเรียบร้อย ก็ออกเดินทาง โดยผมปั่นเล่นรอบๆ เมืองทองก่อนเป็นการวอร์มขา แล้วปั่นออกทางหน้า มสธ ปั่นตรงไปออกถนนแจ้งวัฒนะ แล้วก็ปั่นกินลมชมวิวชิลๆ เรื่อยจนถึง IT Square ก็เลี้ยวขวาเข้าถนน Local Road ถนนค่อนข้างโล่ง เพราะเป็นช่วงสายๆ ของวันทำงาน ปั่นสบายๆ ความเร็ว 20-25 กิโลเมตร ผมไม่รีบมาก อีกอย่างใส่ชุดบ้านปั่น ไม่ได้ใส่ชุดปั่นไม่อยากออกแรงมาก ยิ่งเป็นคนเหงื่อเยอะอยู่แล้ว ปั่นไปได้อึดใจเดียวก็ถึงแยกไฟแดงวัดเสมียนนารีแล้ว หันหัวเปลี่ยนเส้นทางเข้าถนนกำแพงเพชร ๖ แล้วปั่นฮัมเพลงไปเรื่อยๆ สักสองสามเพลงก็ถึงหมอชิต๒ เลี้ยวขวาสามแยกไฟแดงสวนจตุจักรอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว วันนี้โชคดีที่อากาศไม่ร้อนมากนัก ปั่นสบายๆ ปั่นจักรยานมาถึงสวนจตุจักรแล้ว ก็นั่งกินน้ำพักอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เดินไปร้านประจำเพื่อสั่งซื้อสินค้าเข้าร้าน
ขากลับก็ใช้เส้นทางเดิม แต่ขอแวะไหว้พระที่วัดเสมียนนารีซะหน่อย ขากลับรถค่อนข้างจะเยอะแล้วเพราะใกล้ช่วงเลิกงาน เดิมตั้งใจจะแวะหาเพื่อนที่ทำคลินิกรักษาสัตว์แถวนั้น แต่กำลังจะเย็นมาก เลยตัดสินใจกลับบ้านเลยดีกว่า อีกอย่างหิวข้าวมากด้วย ถึงคอนโดฯ เก็บรถก็ลงมากินข้าวเลย หิวมาก แหะแหะ :P สรุปวันนี้ปั่นได้ระยะทาง 36.44 กิโลเมตร
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว