ได้มีโอกาสร่วมปั่นทริปจักรยานกับทางร้าน Let’s Bike ไปตลาดน้ำดอนหวาย ระยะทางไป-กลับ โดยประมาณ 85 กิโลเมตร เริ่มจากร้านก๋วยเตี๋ยวนายพล ผมปั่นออกจากคอนโดฯ เมืองทองธานี เพื่อไปจุดเริ่มพลที่ร้านก๋วยเตี๋ยวนายพล โดยปั่นข้ามสะพานพระราม 4 บอกได้คำเดียว “เสียวมาก” และจะไม่ปั่นขึ้นไปอีกแล้ว ถ้าไม่จำเป็น รถราวิ่งกันเร็วมาก ตอนนั้นเพิ่งจะหกโมงเช้าเองนะครับ ขับกันยังกะจรวด ไม่รู้จะเร็วไปไหนกัน ถนนก็แค่นั้น
พอปั่นลงมาแล้วก็ปั่นตรงๆ ยาวๆ อย่างเดียวเลย จนเจอถนนทางเบี่ยงเข้าเส้นทางหลวง 345 ก็ปั่นขึ้นไปเลย ร้านก๋วยเตี๋ยวนายพลอยู่ฝั่งขวา วนกลับรถใต้สะพานก็ถึงแล้ว ระยะทางจากคอนโดฯ จนถึงร้านประมาณ 17 กิโลเมตรครับ หลังจากลงทะเบียนเรียบร้อยก็ฟังระเบียบปฎิบัติในการปั่นร่วมทริปกันเล็กน้อยและพร้อมออกเดินทางไปตลาดน้ำดอนหวาย
บอกตรงๆ ครับว่า ผมจำเส้นทางปั่นไม่ได้ เหมือนบางเส้นทางจะย้อนศรการจราจร ก็เลยก้มหน้าก้มตาปั่นตามๆ กันไปกับเพื่อนๆ พอถึงที่หมายแล้วก็เข้าร้านอาหารทานข้าวกับพวกพี่ๆ ที่ปั่นจักรยานซ้อมด้วยกันใต้ถนนทางด่วนเป็นประจำในเมืองทอง หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้ว ทางเจ้าของทริปนำโดยคุณโกโร่ก็นำกล่องบริจาคเงิน มอบให้กับ “มูลนิธิคุ้มครองสิทธิเด็ก” โดยจำนวนเงินก็ได้มาจากการร่วมบริจาคของสิงห์นักปั่นในทริปนี้ รวมเป็นจำนวนสองหมื่นกว่าบาท อิ่มบุญกันถ้วนหน้า ได้ปั่นจักรยาน ได้เที่ยว ได้เพื่อนใหม่ ได้ทำบุญ ได้เหนื่อย แต่สนุก ฮ่าฮ่า
หลังจากมอบเงินให้มูลนิธิฯ เรียบร้อยก็รวมตัวเพื่อเดินทางกลับ ขากลับผมก็ปั่นยิงยาวกลับเมืองทองเลย (มือถือแบตฯ ใกล้หมด) โดยใช้เส้นทางปั่นเข้าทางสนามบินน้ำไม่ได้กลับเส้นทางเดิม เพราะยังเสียวๆ กับรถราที่วิ่งกันเร็วมากๆ อยู่ กลับมาถึงคอนโดฯ ราวๆ ห้าโมงเย็น วันนี้ระยะทางปั่นไป-กลับของผม รวมได้ 120 กิโลฯ พอดี แต่ไหงโปรแกรม endomondo มันเก็บไปแค่ 117 กิโลฯ เอง หายไป 3 กิโลฯ
โดยรวมแล้ว งานนี้สนุกดีครับ หากมีจัดอีกในครั้งต่อไปก็จะไปร่วมทริปด้วย ครั้งนี้จำนวนคนเยอะมากเกือบสามร้อยคน ทางทีมงานดูแลได้ตามสมควรเท่านี้ ผมถือว่าโอเคเลยครับ ขอบคุณทริปดีดีที่จัดขึ้นมาครับ
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว