วันนี้ออกมานั่งทำงานนอกบ้าน ปกติจะทำงานในห้องที่คอนโดตลอด ไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหน จมอยู่กับห้องสี่เหลี่ยมที่มีแสงสลัว ๆ ทุกวัน บางครั้งกรอบแห่งความกลัว มันคงต้องถูกทำลายออกไปบ้าง เฝ้าบอกอยู่แต่กับตัวเองทุกวัน วันนี้ลองดูสักตั้งไม่เสียหาย…
ตื่นเช้ามา รู้สึกเบื่อตัวเองที่จมกับสภาพแวดล้อมเดิม ๆ ทุกวัน อยากเปลี่ยนอะไรบ้าง อยากเจอผู้คนบ้าง จังหวะดีนัดทานข้าวกับน้องสาว เลยถือโอกาสเดินเล่นสยาม แวะเซ็นทรัลเวิร์ดรอน้องสาว เพราะน้องทำงานอยู่ Agoda นั่งทำงานเพลิน ๆ การได้ออกมาทำงานนอกบ้าน มีข้อดีเหมือนกันนะ คือพอเจอปัญหาก็แก้ปัญหากันไปอย่างสนุกและไม่เครียด แปลกดี! อีกทั้ง…
การได้ออกมาทำงานนอกบ้านนั้น ต่างจากทำงานที่บ้านจริง ๆ มันบอกไม่ถูกนะ คือพอเจอปัญหา มันไม่หงุดหงิด ค่อย ๆ แก้ไป อย่างวันนี้ลูกค้าโทรมาขอเครมสินค้า เพราะสินค้าแตกหัก ก็คุย ๆ เปลี่ยนของกันไป อีกอย่างนึง ที่รู้สึกได้ คือ ความคิดมันจะโปร่ง ๆ หน่อย ซึ่งก่อนหน้านี้ กำลังสำรวจตลาดว่าจะนำสินค้าใดมาขายดี คิดวนอยู่ในอ่างมาเป็นเดือน พอมานั่งข้างนอก คิดโน้นคิดนี่ ได้แบบโปร่ง ๆ โล่ง ๆ เกิดไอเดีย แปลกดี เป็น ความเหมือนในความแตกต่าง ไปเลย ได้ทำงานเหมือนกัน แต่แตกต่างในไอเดีย..
ขอจบดื้อ ๆ เลยแล้วกัน น้องสาวมาแล้ว… เดี๋ยวจะไปกินข้าวต่อ แหะแหะ
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว