หวยออกวันนี้ ทุกอย่างเงียบงัน ผู้คนลุ้นหวย อีกทั้งเป็นวันหยุดด้วย ว่าง ๆ ถือโอกาสอัพเดทบล็อกหน่อยล่ะกัน นี่ก็ใกล้สิ้นปีแล้ว อยากเที่ยวจัง แต่ก็ยังไม่มีเป้าหมายว่าจะไปไหน รออากาศเย็นลงกว่านี้อีกสักหน่อย ว่าจะขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยว จริง ๆ เล็ง ๆ ไว้ก่อนหน้าว่าจะไปแม่สอด นอนเต๊นท์สักคืนสองคืน แล้วไปเยี่ยมพี่ชายเยี่ยมหลานต่ออีกสักสองวันค่อยกลับกรุงเทพฯ ก่อนเข้าปีใหม่ หรือ ไม่ก็หลังปีใหม่ไปแล้ว ดูสถานการณ์อีกที กลัวรถเยอะ ไม่ชอบคนเยอะ วุ่นวาย ไม่ชอบแย่งที่พัก ที่กินกับใคร ชอบสงบ ๆ คนไม่เยอะ มากคนมากความ คนสมัยนี้หัวร้อนง่าย และอะไร ๆ ต้องเร็วทันใจ ขาดการรอคอย เร่งรีบแต่เสือกบอกชิล… กูเพลีย! ขับรถเจอแยกพวกมึงยังไม่หยุดรอเลย แต่แมร่งสอบใบขับขี่ผ่าน ค*ยจริง!!
ขอเล่าประสบการณ์สักนิดเพื่อแบ่งปันกัน ผมเองมีรายได้จากการทำงานออนไลน์เป็นหลัก (อาชีพหลัก Internet Marketer) มาหลายปี เรียนรู้เอง แล้วพัฒนาทำความเข้าใจเองมาตลอด สิ่งที่อยากแบ่งปันเล่าให้ฟังกันวันนี้คือ ทำเว็บทิ้งไว้ก็มีรายได้ โดยไม่ต้องโปรโมท ผมมีเว็บ (ทำจริงจังนะ) แต่ไม่ได้ทำ PPC ไม่ได้ซื้อโฆษณา แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าทำ SEO ไว้ มีประมาณ 3 เว็บ แล้วก็ปล่อยไว้แบบนั้นเลย เพียงแต่อัพเดทสินค้าตลอด หยุดลงสินค้าบ้างนานสุดก็ประมาณ 2 เดือน (เว็บหลักที่สร้างรายได้จริงจังทำ SEO, PPC, Social Media, etc. ทุกช่องทางครับ ฮา ฮา ..)
สิ่งหนึ่งที่ผมวิเคราะห์ได้และเห็นว่าสำคัญพอสมควร เกี่ยวกับว่า เห้ย! ทำไมมันขายได้ว่ะ เป็นคำอุทานที่ผมกล่าวออกมาตลอดทุกครั้งที่มันขายได้อย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ใช่ทุกเว็บที่ทำไว้จะมียอดขายต่อเนื่องนะครับ เป็นเพราะอะไร? ผมมองเห็นเรื่องของแบรนด์ครับ และวิเคราะห์แบ่งการสร้างแบรนด์ได้แบบนี้ ตามที่เข้าใจจากประสบการณ์ เล็งผลเห็นถึงรายได้ที่เกิดขึ้น จากการสังเกตุตลอดระยะเวลาที่ทำธุรกิจมา ผมแบ่งการสร้างแบรนด์ออกเป็น 3 รูปแบบ ดังนี้
เว็บไซต์เป็นแบรนด์
สร้างเว็บไซต์ให้มีอัตลักษณ์เป็นของตัวเอง สร้างความน่าเชื่อถือ มีสินค้ามากมาย ใช้ชื่อเว็บจำง่าย มีสินค้าจากซับพายเออร์หลากหลายแหล่ง ยอดออเดอร์ขึ้นกับการโฆษณาเป็นหลัก ต้องคำนึงเรื่อง Awareness ก่อน ค่าใช้จ่ายสูง ROI ต่ำ แต่ระยะยาวรายได้เป็นกอบเป็นกำ ตั้งตัวได้อยู่สบาย
สินค้าเป็นแบรนด์
ผลิตสินค้าในแบรนด์ของตัวเอง ทำเว็บไซต์รองรับ วางระบบการจัดการให้เป็นกึ่งอัตโนมัติ ค่อย ๆ โปรโมท โฟกัสกลุ่มลูกค้า เว็บแนวนี้ เท่าที่ทำทิ้ง ๆ ไว้เล่น ๆ แต่จริงจัง คือ ผลิตสินค้าจริง จะมีความน่าเชื่อถือระดับนึงแล้ว ลูกค้าจะวิ่งเข้ามาหารายละเอียดเพิ่มเอง (ฝรั่งนะ) แล้วทดลองสั่งซื้อเลย ประหยัดค่าโฆษณาได้เยอะ
เจ้าของเป็นแบรนด์
วิธีนี้ คือ ขายตัวเอง ต้องเสนอหน้าเพื่อสร้างเครดิต สร้างความสัมพันธ์ ผูกมิตร ต้องเฟรนลี่สุด ๆ ลูกค้าจะซื้อและสนใจ ช่วยอุดหนุน เพราะรู้จักเรา แต่วันใดที่เราไม่อยู่แล้ว สินค้าก็อาจขายได้ไม่ดีเท่าที่มันควรเป็นก็ได้ เพราะลูกค้าติดเจ้าของ เมื่อก่อนเคยติดเจ้าของร้านเหล้า พอเจ้าของไม่มาไม่อยู่.. ผมงี้หนีไปนั่งร้านอื่นเลย ฮา..
ขอจบแบบนี้เลยแล้วกัน แล้วพบกันบทความหน้า…. :)
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว