เคยคิดว่า..
ถ้าโลกนี้ไม่มีเธอ ฉันคงแย่แน่นอน ฉันจะเป็นยังไง จะอยู่ได้ไหม ฉันจะเอาแต่คิดถึงเธอไปถึงเมื่อไหร่ ฉันจะรู้สึกยังไง เมื่อเธอจากไปอย่างไม่ใยดี ฉันจะทนมันไหวมั้ย โลกที่ไม่มีเธอ แต่แล้วโลกมันก็หมุนรอบตัวเองของมัน หมุนต่อไปทุกวัน มันหมุนจนกลายเป็นหนึ่งวัน จนกลายเป็นหนึ่งสัปดาห์ จนกลายเป็นหนึ่งเดือน จนกลายเป็น.. เป็นกี่เดือนแล้วก็ไม่แน่ใจ จนความรู้สึกที่เคยหนักหน่วง จนน้ำตาที่เคยไหลทุกวัน มันหยุดไป มันเลือนรางไป มันเริ่มจาง มันเบาบาง มันห่างหาย จากความรู้สึกทุรนทุราย จนรู้สึกว่าเริ่มยิ้มได้ให้กับตัวเองในกระจก มันทุเลาบรรเทาลง
จนถึงวันนี้ วันที่มองไปรอบๆ แล้วรู้สึกว่า โลกมันว่างขึ้น บางส่วนมันดูโล่ง บางส่วนมันดูเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง แต่ฉันไม่ได้รู้สึกว่าที่ตรงนั้นต้องเป็นเธออีกต่อไป ไม่ได้แค่พยายามคิดอย่างนั้น แต่ไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นึกถึงแต่ไม่คิดถึง วันนึงฉันคงจะเจอใครที่เข้ามาเติมที่ตรงนั้น แต่คงไม่ใช่เธอ ซึ่งฉันโอเคกับมันแล้วจริงๆ
เมื่อโลกมันหมุนไปเรื่อยๆ ฉันก็โตขึ้นตามกาลเวลา และ เออ ความรู้สึกที่ไม่เคยคิดว่ามันจะมี มันก็เกิดขึ้นมาได้ ที่เคยคิดว่ามันแย่มาก คงไม่ไหวถ้าจะไปต่อ พอมาถึงตรงจุดนี้ อืม.. มันก็ดีเหมือนกันนี่หว่า มันก็ไม่ได้แย่ขนาดที่เคยคิดไว้นี่นา ไม่มีเธอก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันได้หลุดพ้นจากความทุรนทุรายแล้ว ฉันได้ชีวิตของฉันกลับมา ซึ่งมันควรเป็นของฉันตลอดเวลาที่ผ่านมา แต่ฉันดันผูกมันไว้ที่ขาเธอ พอเธอเดินจากไป ชีวิตที่ควรเป็นของฉัน มันจึงถูกดึงรั้งจนเหมือนจะฉีกขาด และจะขาดใจ แต่เชือกมันเปื่อยแล้ว มันขาดแล้ว ฉันได้มันกลับมาแล้ว ชีวิตของฉัน พร้อมกับรอยยิ้มที่เคยมี กับเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย กับการมองเห็นสุขมากกว่าความทุกข์
ฉันมีชีวิตของฉัน เธอมีชีวิตของเธอ ตอนนี้ โลกของฉัน ไม่มีเธอแล้ว และเธอคงไม่จำเป็นแล้ว ฉันได้รู้สึกจริงๆ ว่า โลกที่ไม่มีเธอ ก็ดีเหมือนกัน
ซึ่งฉัน… ควรจะรู้สึกได้ตั้งนานแล้ว
•
•
เมื่อเราเติบโตขึ้นตามกาลเวลา เมื่อวันเวลาผ่านไปเป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี …หลายปี
เราก็ค่อยๆ เรียนรู้ว่า การไม่มี ไม่แย่ขนาดนั้น มันไม่ได้สำคัญ ขนาดที่ขาดมันไป แล้วเราคงต้องตาย
•
•
โลกนี้ยังหมุนต่อไป ฉันยังคงหายใจ ใช่…แล้วฉันก็สบายดี
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว