อีกไม่กี่วันบล็อกนี้ก็จะครบสองปีเต็ม ในวันที่ 23 เดือนกรกฎาคม 2553 และเตรียมก้าวเข้าสู่ปีที่สามต่อไป ในสถานะเจ้าของบล็อก และการเป็นบล็อกเกอร์ขี้เกียจๆ ที่ไม่รู้ว่าตนเองจะเขียนอะไรดี ทำให้ลังเลใจว่าจะทำอย่างไรกับบล็อกแห่งนี้ดี ที่แรกคิดว่าจะทิ้งบล็อกนี้ไปเลย แต่ก็เสียดาย PR3 ที่ติดบล็อกนี้อยู่ หวังจะเอาไว้ทำ Backlinks อิอิ แล้วไปจดโดเมนเนมใหม่ แล้วลง wordpress เขียนขึ้นมาใหม่ ไม่แน่ใจว่า wordpress มัน import data ได้หรือป่าวก็ไม่รู้ ถ้าได้ก็ดี
คิดว่าถ้าทำได้ก็จะ custom domain ไปเลย แต่จะเสีย PR ป่าวน้าาาา ช่างมัน ฮะๆ โพสนี้เหมือนเข้ามาบ่นๆ นิดนึง ว่าแต่จะเอาไงดีกะบล็อกเราดีน๊าาาา?????
สินค้าที่ผมขายมาตลอด 10 กว่าปี ต้องยอมรับว่าไม่ใช่สินค้าเงินล้าน ไม่ใช่สินค้าขายดี เพียงแต่เป็นสินค้าที่ขายได้เรื่อยๆ เท่านั้น สำหรับแผนที่วางไว้สำหรับสินค้าตัวนี้ คือ ขยายตลาดต่างประเทศอีกนิดหน่อยก็จะพอแล้ว โดยลงขายเพิ่มในอีเบย์กับแอมะซอน และเพิ่มสินค้าใหม่ๆ ลงไป
วันที่ควรว่างแต่ไม่ว่าง กับสมองที่ไม่เคยว่างด้วยความคิดที่อธิบายยากต่อความรู้สึกของวันนี้ เกิดจากคำถามในสมองสั้น ๆ ว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำงานตัวเองให้ได้เหมือนที่ทำงานบริษัทฯ
เมื่อคืนก่อนนอนตั้งใจจะเปิดยูทูบดูเขาสอนเกี่ยวกับการใช้งาน AI แบบต่าง ๆ แต่บังเอิญเจอคลิปนึง เกี่ยวกับข้อคิดตามชื่อบทความโพสนี้เลย เลยเปิดฟัง เขาพูดแบบสรุปย่อไว้ให้ คือรู้สึกชอบ จนต้องเปิดไฟ ลุกขึ้นมาจดตามเลยทีเดียว